ያገኘውነው ሁሉ እንደማንበላ ያገኘነውን ሁሉ ልንሰማ አይገባም፡፡

ያገኘነው ሁሉ ከበላን እንደምንታመም የተነገረውን ሁሉ ከሰማን እንታመማለን፡፡ አሁን በሚልዮኖች የሚቆጠሩ ሰዎች የታመሙት ለሚበሉት የሚጠነቀቁትን ያህል ለሚሰሙት ስለማይጠነቀቁ፡፡ 

በተለይ በዚህ በማሕበራዊ መገናኛ ስትሰሟቸው ከምትውሉ ሰዎች ውስጥ ዘጠና ከመቶው መርዘኞች ናቸው፡፡ የእባብ መርዝ ከከንፈሮቻቸው በታች አለ፡፡ ከዚህ ለመዳን  ጆሮዎቻችሁን ለእግዚአብሔር ቃል ቀድሱ፡፡ የምንሰማውን ካልመረጥን የምንኖረውን መምረጥ አንችልም፡፡ የምንኖረው ሰምተን ያመነውን ነውና፡፡ የምንሰማው ነገር የእግሮቻችንን አካሄድ ይቃኛል፡፡ እግሮቻቸውን ከመራመዳቸው በፊት አይናችን ልባችንና ፈቃዳችን ይራመዳል፡፡ ውስጣችን ወደመራው ውጫችን ይጓዛል፡፡ ሰዎች ወደ ወደሚፈልጉት አቅጣጫ ሊወስዷችሁ ሲጀምሮ እግሮቻችሁን በመጎተት አይጀምሩም፡፡ በንግግራቸው ሐሳባችሁን በማበላሸትና በአመለካከታቸው እናንተን በመቃኘት ነው የሚጀምሩት፡፡ አንድ ጊዜ በሐሳባቸውና በንግግራቸው ከተሞላችሁ በሁላ እንቢ ማለት አትችሉም፡፡ አካላችሁን አእምሮአችሁን የሚቆጣጠረው የተሞላችሁት ነገር ነው፡፡ በመጠጥ የሰከረ ሰው በልቡ እንዳሰብ አይራመድም የጠጣው መጠጥ በሚፈልገው እንጂ፡፡ ለዚህም ነው እግሮቹ ሲወላገዱና ሰሜንና ደቡብ ምእራብና ምስራቅ ሲረግጡ የምታዩት፡፡ የጠጣው መጠጥ ብልቶቹን ተቆጣጥሮአቸዋል፡፡ እንደዚሁም በክፉ ሰዎች በምድራዊያን በፖለቲከኞች ክፉ ሐሳብ ከተመረዛችሁና ቁጭ ብላችሁ ክፉ ንግግራቸውን ከጠጣችሁ ከዚያ በኋላ እግሮቻችሁን አካሄዳችሁን የሚገዛው ያ ክፉ ሐሳብ ነው፡፡ ሰው መስማት ያለበት የእግዚአብሔርን ቃል ብቻ ነው፤፡ የእግዚአብሔር ቃል ስንሰማ ያ ለህይወታችን መድኃኒት ፈውስ እርካታ ጥጋብ ነው፡፡ ውሀ የጠማው ሰው ውሀ ሲጠጣ እንደሚረካና እንደሚለመልም የእግዚአብሔር ቃል ያለሰልሳል፡፡  ለዚህም ነው ቅዱስ ዳዊት ሲናገር  “ምስጉን ነው በክፉዎች ምክር ያልሄደ፥ በኃጢአተኞችም መንገድ ያልቆመ፥ በዋዘኞችም ወንበር ያልተቀመጠ። ነገር ግን በእግዚአብሔር ሕግ ደስ ይለዋል፥ ሕጉንም በቀንና በሌሊት ያስባል። እርሱም በውኃ ፈሳሾች ዳር እንደ ተተከለች፥ ፍሬዋን በየጊዜዋ እንደምትሰጥ፥ ቅጠልዋም እንደማይረግፍ ዛፍ ይሆናል፤ የሚሠራውም ሁሉ ይከናወንለታል።” የሚለው፡፡ መዝ 1፤1-3

ቃሉን በቀንና በሌሊት ስናስብ በወንዝ ዳር እንደተተከለች ፍሬዋን በየጊዜዋ እንደምትሰጥ፥ ቅጠልዋም እንደማይረግፍ ዛፍ እንሆናለን፡፡ የምንገበውን ነው የምንመስለው፡፡ የምንሰማውንና የምናምነውን ነው በተግባራችን በኑሮአችን የምናሳየው፡፡ ከተሞላነው ውጭ ልንሆን አንችልም፡፡ ስለዚህ እኛ ክርስቲያኖች ለምንሰማው መጠንቀቅ የእግዚአብሔርን ቃል መስማት ይገባናል፡፡